Rizal sa Ibang Perspektibo

Si Jose Rizal ang pambansang bayani ng Pilipinas, siya ang uri ng bayani na hindi lumaban o tumuligsa gamit ang iba’t ibang uri ng sandata. Bukod tangi siya sa ganitong katangian, lumaban siya gamit ang kanyang talino at ito ay naipakita sa pamamagitan ng kanyang mga naisulat. Ang pinakatanyag na naisulat niya, ang Noli Me Tangere at El Filibusterismo ay sadyang hindi nagustuhan ng mga Kastila, partikular na ang mga prayle sa kanyang panahon.

            Ang kinikilala nating pambansang bayani ay tubong Calamba, Laguna. Bata pa lamang ay nagsimula na siyang magpakita ng angking talino at pagiging malikhain. Para sa edukasyon at para sa bayan ay nagtungo siya ng Europa, dito ay nakilala niya rin ang ibang propagandistang Pilipino. Sinulat niya ang 2 nobelang sadyang nagpaigting ng damdaming makabayan ng mga Pilipino, ito ay ang Noli at El Fili. Kahit na tinutugis na siya ng mga Kastila dahil sa mga naisulat niya, sinikap pa rin niyang magpatuloy at tumulong sa mga kapwa Pilipino. Noong siya ay ipatapon sa Dapitan ay patungo pa rin ang serbisyo niya sa mga kababayan. Nagpatayo siya ng maliit na ospital, bumili ng lupa para sa mga magsasaka at nagtayo ng munting paaralan para sa mga lalaki. Kinilala rin siya ng mga siyentipiko dahil sa kanyang nadiskubreng 3 hayop.

            Noong sumiklab ang giyera sa Cuba ay nag-apply siya na mediko doon ngunit siya’y pinabalik sa Pilipinas sa hinalang may kinalaman siya sa paghihimagsik ng mga katipunero. Ipiniit siya sa Fort Bonifacio at ika-30 ng Disyembre 1896 ay nahatulan siyang mamatay sa Bagumbayan o mas kilala ngayon bilang Luneta.

Ang Joe: The Rocksiccal ay umiikot sa istorya ng magkakaibigan na naatasang gumawa ng isang dula tungkol sa pambansang bayani. Si Joecas, ang direktor na napili sa unang pagkakataon nila itong ipalabas noong sila’y mga nasa hayskul pa lamang. Muli siyang nabigyan ng pagkakataon 12 taon ang nakalilipas. Tinipon niya ang kanyang mga kaibigan na sina Bimbo, Julia, Ambo, Hunter at ang batang si Turing. Ang mga kaibigan niya kasama ang kanyang kasintahan na si Joanne ay sama samang tumira sa kanyang condo habang ginagawa nila ang paghahanda para sa palabas. Matapos matipon lahat ng kaibigan ay sinimulan nila ang pagtipon ng mga gaganap at ang pagsasagawa ng iskript ng palabas. Mas pinili ni Joecas na paikutin ang kuwento sa buhay pag-ibig ni Rizal, partikular na ang kwento kay Josephine Bracken. Noong una ay nagkakasundo pa silang magkakasama subalit dumating ang isang parte ng dula na hindi sinang-ayunan ni Joanne. Nagkaroon ng pagtatalo, dumating pa sa punto na nagkahiwalay ang magkasintahan. Kahit nag-away ay itinuloy nila ang palabas at sa bandang huli ay nagkasundo rin ang magkakaibigan at naging matagumpay ang palabas. Ilang taon muli ang nakalipas ay nanalong parangal ang palabas na ginawa nila Joecas at muli silang nagkita sa entablado.

Ang dekonsturksyon kay Rizal ay umikot sa buhay pag-ibig niya, partikular na kay Josephine Bracken. Ito ay sadyang naging makulay at pinakita ang labis na pag-ibig ng magkasintahan. Hindi ito sumentro sa purong pagkabayani ni Rizal mas binigyang pansin ang parte ng taong nagmamahal at minamahal sa palabas. Mula sa unang pagkikita ni Rizal at Josephine, ang pagtaliwas ng amain ni Josephine at mga kapatid ni Rizal sa pag-ibig nila ay malinaw na naipakita. Sadyang hindi maikakaila na ito’y maituturing na kontrobersiyal na parte ng buhay ni Rizal dahil dito naipakita din ang pagkahati ng puso ni Rizal para sa inang bayan at para sa babaeng kanyang minamahal dahil sa pagpapapirma ng retraksyong mga prayle. Nangibabaw kay Rizal ang pagiging makabayan at sa huli ay pinili niya ang inang bayan.

            Naging maganda ang dekonstruksyon kay Rizal sa aking nasaksihang palabas. Ang ipinakita sa palabas ay hindi ang paulit ulit na pinapakita, ang pagsulat ng nobela at pagkamatay sa Luneta. Ang pag-ibig ni Rizal ang naipakita dito at ito ay bago sa aking paningin. Ito ay umikot sa kanyang buhay na kung ituring pa nga ng iba ay masyadong kontrobersiyal.

            Kung ako ang tatanungin ay sa aking paningin at pagsusuri ay maituturing ko itong kumpleto at sadyang maganda ang dekonstruksyon sa palabas. Tinignan sa napakaraming anggulo ang pagkatao ni Rizal at pati na rin ang kapareha niyang si Josephine Bracken. Malinaw ito at makikita na talagang may pinagkuhanang tiyak ang sumulat ng dula, at ito ang aking hinahanap sa isang palabas.

Wakas/ Rekomendasyon:

Mula sa aking natunghayan ay labis akong nasiyahan, bukod sa napakaganda ng palabas ay may mga bago akong nakita na hindi madalas na naipapakita kapag idinudula ang buhay ni Rizal.

            Isa lamang ang aking nais irekomenda sa mga nagpalabas. Sa susunod na mayroon ulit silang dula ay sikapin sana nilang huwag paghintayin ang mga manonood dahil ang oras ay nasasayang at hindi na muli maibabalik. Siguruhin nila na handa ang lahat ng bagay ilang oras bago magkaroon ng palabas para kapag oras na ng dula ay magiging maayos ito at maganda ang daloy ng programa.